Wie ben ik?

Mijn naam is Cindy van Bergen en samen met mijn man Gerwin, twee honden Lowie en Pepper, onze drie kippen Lola, Saartje en Lotje, woon ik op een heerlijke plek op het eiland Goeree-Overflakkee. Een droom die in 2019 uitkwam. Ik ben dankbaar dat ik dit mag delen met mijn bezoekers groot en klein. Met deze mooie en rustgevende tuin en mijn praktijk aan huis is de cirkel rond. Bee-Kind letterlijk tussen de zoemende bijtjes, wat wil ik nog meer?

In 2015 startte ik mijn praktijk. Mijn wens: kinderen en ouders ondersteuning bieden wanneer ze, om welke reden ook, uit balans zijn. Ik was werkzaam in de kinderopvang en zag dat jonge kinderen soms al zo vastliepen. Na een opleiding kinderyoga en de eerste kinderen op de mat, merkte ik hoe gemakkelijk ik verbinding met ze maakte. Benieuwd naar wat voor inzichten ik hierin kon krijgen en doorgeven, volgde ik een opleiding tot kindercoach. Door de jaren heen merkte ik dat deze lichting kinderen een bijzondere groei doormaakte.

Nieuwetijdskinderen; gevoeliger met een grote wil en wijsheid. Ik startte mijn praktijk omdat ik iets wilde betekenen voor deze nieuwe generatie. In mijn optiek zou het heel goed werken om wat ik doe al preventief op school mee te geven. Iets wat de relatie tussen leerkrachten en kinderen onderling enorm kan versterken, maar vooral het kind in de eigen kracht zet.

Mijn eigen ervaring

Op de opleiding tot holistisch kindercoach moet je ook in je eigen rugzakje kijken. Mijn zus Lenita overleed toen ik zes jaar was. In die tijd was er geen ondersteuning. Nu als volwassene en als professional weet ik hoe belangrijk het is wanneer er verlies in je leven komt, dit ruimte en aandacht te geven. Je draagt het altijd met je mee. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Als volwassene heb ik het verlies van mijn zus verschillende malen aan mogen kijken en doorvoelen. Zowel als het meisje wat ik dáárna ben geworden tot de vrouw die ik nu ben. Het heeft me gemotiveerd om mijn ervaring met verlies om te zetten in iets positiefs: het helpen van kinderen en ouders die te maken krijgen met verlies of andere aspecten van het leven. Ik ben blij dat in deze tijd de stap om hierbij hulp te zoeken veel laagdrempeliger is.

Spiegeltje, Spiegeltje

Ik weet ook dat veel kinderen helemaal geen zin hebben om met een ‘vreemd’ iemand te gaan praten. In deze wereld zitten niet alleen wij, maar ook kinderen veel in hun hoofd. Als je er geen woorden voor hebt, is het fijn om je creatief te uiten. Zo kwam ik door tekenen er achter dat ik als kind me best eenzaam voelde in mijn verdriet. Door kracht- en zijnsgericht te coachen, maak ik de verbinding tussen denken, voelen en willen en geef ik handvatten waardoor kinderen kunnen delen wat hen dwarszit. Dat is soms best confronterend voor ouders; kinderen zijn net als een spiegel.

Hoe werkt dat nou?

Als je klein bent, kun je er niet altijd bij. Waarom heb je nou buikpijn of last met ademhalen? Om te begrijpen wat er gebeurt en hoe je lijf werkt, wil ik graag iedereen leren over hoe je geest je lijf kan beïnvloeden. Het meest bijzondere orgaan: je hersenen heeft geen idee wat waarheid is en wat fictie. Als je tegen jezelf zegt: ik kan niks, dan geloven je hersenen dat. Zo werkt het omgekeerd ook. Als je zegt: ‘ik kan alles’ … voel je je kachtig, je groeit en hebt vertrouwen in jezelf. Het zelf kunnen sturen van je kracht, dat vind ik fascinerend en de moeite van het delen heel erg waard. 

Wat is er dan mis?

Zelf heb ik niet zoveel met labels. Ik snap dat het soms nodig is voor ouders, kinderen of leerkrachten, om begrip en ondersteuning te krijgen. Tegelijk zijn er soms kinderen die er helemaal niet blij van worden. Wanneer kinderen medicatie krijgen, zie ik soms dat dat helpend kan zijn. Daarnaast merk ik ook dat sommige kinderen zich daar niet prettig bij voelen en juist liever minder of geen medicijnen willen gebruiken. Door te kijken wat nodig is, kunnen we met bijvoorbeeld aandacht oefeningen in de ontspanningsruimte ook al veel. Met oprechte interesse zonder vooroordeel en met een flinke dosis humor komen we samen een heel eind. Zo zei een kleine bezoeker laatst toen z’n moeder hem mee nam naar mij:

” Ik geloof dat ik weer naar Cindy moet, ik moet weer rustig worden…” 

En zo is het precies, alles op z’n tijd, jouw tijd! Niets moet, alles mag. Sta in je kracht! Ik help je graag. 

Cindy

Scroll naar boven